A un lado e a outro, 2013. Ourense

Catálogo

«A un lado y al otro «. Es el título, tomado de la definición de columpiarse, pretende establecer relaciones entre dos extremos, la infancia y  la senectude, la vida y la muerte,… y reflexionar sobre la fugacidad de la vida, tomando el columpio como una de las imágenes que conecta esos dos extremos.

Como comenta el escritor Alex Alonso en las “conversas” del catálogo:

“La imagen del columpio caído es moy potente. A mi trasládame a un tiempo que ya fue, que ya pasó. De nuevo aparece el objecto en desuso, inanimado, sin alma, marcando la ausencia de alguien que lo utilizó en se momento. Esas largas cuerdas ya flojas para mi señalan la perdida de energía vital. El columpio tiene se sentido en el aire, cuando aparece colgado. El hecho de tocar el suelo y quedar varado como un barco en las rocas indica a su muerte fronte a su uso como objecto dinámico.”

La exposición tiene como protagonistas la fotografía y la instalación e incorpora materiales que conforman una escena artística, para así crear unha experiencia visceral o conceptual en el espacio para el que se proyecto. De esta manera vincula al espectador a interactuar y caminar visualmente al lado de las distintas interpretaciones de un lado al outro.

Nota: Las obras y la exposición producense tras la muerte de su padre y del proceso posterior de duelo.

 

Galego

«A un lado e a outro «. O título, tomado da definición de bambear, pretende establecer relacións entre dous extremos, a infancia e a senectude, a vida e a morte,… e reflexionar sobre a fugacidade da vida, tomando o bambán como unha das imaxes que conecta eses dous extremos.

Como comenta o escritor Alex Alonso nas “conversas” do catálogo:

“A imaxe do bambán caído é moi potente. A min trasládame a un tempo que xa foi, que xa pasou. De novo aparece o obxecto en desuso, inanimado, sen alma, marcando a ausencia de alguén que o utilizou no seu momento. Esas longas cordas xa frouxas para min sinalan a perda de enerxía vital. O bambán ten o seu sentido no aire, cando aparece colgado. O feito de tocar o chan e quedar varado coma un barco nas rochas indica a súa morte fronte ao seu uso como obxecto dinámico.”

A exposición ten como protagonistas á fotografía e á instalación e incorpora materiais que conforman unha escea artística, para así crear unha experiencia visceral ou conceptual no espazo para o que se proxectou. Desta maneira vincula ao espectador a interactuar e camiñar visualmente ao lado das distintas interpretacións dun lado ao outro.

Nota: A exposición prodúcese trala morte do seu pai e ou proceso posterior do duelo.